(oud-)Breekers en ouders
Lees het hele verhaal van maartje
Lees het hele verhaal van Lieve
Lees het hele verhaal van Valerie
Ik was een angstig, onzeker, gespannen, somber en ongelukkig meisje van 16 jaar dat op zoek naar verbinding, aansluiting, zelfvertrouwen, zelfstandigheid en geluk. Ik was streng voor mezelf, legde de latten erg hoog, ik piekerde veel en was op zoek naar bevestiging. Ik wist niet wie ik werkelijk was en wat ik in de toekomst wilde.
“Na de Proefdag kwam er licht aan het einde van de donkere tunnel.”
Dit was ik ongeveer 2 jaar geleden, ik weet nog goed dat ik mijn keuze moest gaan maken voor een studie of misschien wel een tussenjaar en dat mijn moeder tegen me zei: “Lieverd, de wereld ligt aan je voeten!” Ik zal nooit vergeten hoe ik me toen voelde, ik snapte het niet. Ik kon het niet voelen en bedenken dat je überhaupt op die manier naar de toekomst kon kijken.
Toen ik terug kwam van de proefdag van Breekjaar kwam er licht aan het einde de donkere tunnel. Ik had nog steeds twijfels of ik hier echt voor moest kiezen, maar eigenlijk voelde ik heel sterk dat ik dit pad moest bewandelen. En wat was mijn Breekjaar een groot avontuur. Ik heb genoten, gelachen, gehuild, gespeeld, gedeeld en gewaardeerd. Ik ben meer uit mijn comfortzone gegaan dan ooit. Ik ben mezelf tegengekomen, ik heb fouten gemaakt, deze gevierd en er weer van geleerd.
Ik heb echte verbinding gevoeld met mezelf en ontdekt wie ik werkelijk ben. Ook heb ik mensen ontmoet, die nu mijn vrienden voor het leven zijn. In de reisperiode ben ik met twee mede-Breekers zes weken naar Bali gegaan, dit was echt een super uitdaging. Ik voelde meer zelfstandigheid, zelfvertrouwen, zelfbewustzijn, trots en ik voelde letterlijk de wereld aan mijn voeten.
“Nog steeds bestaat het leven uit ups en downs en die zijn er ook nog steeds, maar ik weet nu wel hoe ik er mee om kan gaan.”
Tijdens mijn breekjaar ben ik heel fijn begeleid door een team van drie inspirerende coach/trainers en een ervaren oud breeker en had ik een hele fijne groep om mee heen. Nog steeds bestaat het leven uit ups en downs en die zijn er ook nog steeds, maar ik weet nu wel hoe ik er mee om kan gaan. Na Breekjaar heb ik mijn rugzakje gevuld met mooie herinneringen, ervaringen en heel veel tools om vol vertrouwen de toekomst tegemoet te gaan. Ik voel dat ik op steeds meer plekken echt mezelf kan zijn, ik durf mijn grenzen aan te geven en ik volg mijn hart.
Wat mij betreft kwam Maartje binnen als een lief en behouden meisje. Ze is het eerste jaar onwijs gegroeid tot een jonge vrouw die veel zekerder is en meer plezier in het leven heeft. Nu is ze als Breekheld een voorbeeld voor veel andere jongeren en ook een inspiratie voor mij als coach in ons team.
Hi ik ben Lieve en ik deel heel graag over mijn Breekjaar met jullie!
Toen de examens van mijn havo steeds dichterbij kwamen, kwam ook de vraag, wat wil ik gaan studeren volgend jaar? Ik zag mezelf alleen nog totaal niet op een hbo rondlopen, maar ik wilde ook niet een jaar achter de kassa werken. Ik had echt een nieuwe uitdaging nodig.
Tijdens de Proefdag wist ik het zeker: dit is precies wat ik nodig heb!
Toen kwam Breekjaar op mijn pad en hier ben ik nog elke dag mega dankbaar voor. Tijdens de Proefdag was ik er echt zeker van, dit is precies wat ik nodig heb!Ik vond het super spannend om naar het introkamp te gaan en allemaal nieuwe mensen te leren kennen, maar de coaches zorgde al snel dat iedereen lekker loskwam en na de eerste drie dagen op het introkamp, had ik al zo’n goeie verbinding met iedereen. Het introkamp is daarom ook een van mijn mooiste herinneringen aan mijn Breekjaar.
Bij Breekjaar leerde ik mijn eigen keuzes te maken.
Tijdens Breekjaar heb ik erg veel over mezelf geleerd en dingen aangepakt die ik eerder gewoon uit de weg ging, ik ben mezelf heel erg tegengekomen door uit mijn comfortzone te gaan, maar ik heb hier erg veel uitgehaald. Na Breekjaar heb ik besloten om niet te gaan studeren. Voor Breekjaar was dit nooit een optie voor mij maar ik ben nog elke dag blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Momenteel ben ik zes maanden op reis en voel ik de ultieme vrijheid wat ik altijd mis in Nederland. Als Breekjaar niet op mijn pad was gekomen had ik dit nooit gedurfd, maar ik ben echt op m’n gelukkigst hier en daar ben ik Breekjaar erg dankbaar voor. 
Toen ik Lieve op het introkamp ontmoette, wist ik al dat zij enorm veel uit Breekjaar kon halen. Een zachtaardige, creatieve en positieve meid die zorgde voor een fijne sfeer in de groep. Het was erg fijn om haar te coachen en om haar groei van dichtbij te mogen meemaken .
Hee daar lieve mensen, mijn naam is Valerie en ik ben inmiddels 19 jaar oud. Ik ben een breeker geweest tijdens Breekjaar 2017-2018. Mijn bedoeling is om jullie, met alle liefde en openheid, een kijk te geven op mijn breekjaar en wat het mij heeft gebracht.
Begin 2017 verbrak mijn vriend de tweejarige relatie met veel haat en geweld. Ik zat midden in de examen periode en wist niet wat me overkwam. Ik kwam in een depressie terecht, voelde mij van alle kanten verloren en mijn hoop op nieuw geluk was ver te zoeken. Gelukkig had ik familieleden, docenten en een therapeut die mijn lust om terug te vechten en het vuur in mijn ogen zagen en daarom de hoop in mij nog niet opgaven. Nog geen flauw idee had ik wat ik na mijn examenjaar (die ik behaald heb met de hak over de sloot) verder moest gaan studeren omdat mijn focus lag bij het overleven van deze donkere periode in mijn leven. Een vriendin die van mijn situatie afwist bracht mij in aanraking met Breekjaar en kreeg gelijk het gevoel dat dit wel eens mijn redding kon gaan zijn. Met veel interesse heb ik een breekochtend bijgewoond en was ik 100 procent overtuigd dat dit is wat ik wilde en wat ik nodig had en niet heel veel later begon mijn avontuur bij Breekjaar.
Ik kwam binnen als een heel onzeker meisje. Een meisje dat niet meer wist wie ze nou eigenlijk écht was en vastliep bij de vraag hoe nou verder te gaan vanaf hier. Verder kwam ik uit een beschadigde omgeving met een gebroken gezin, een slechte (ex-)relatie, weinig vrienden en een ontzettend slecht zelfbeeld.
Toegeven zal ik, de eerste paar dagen tijdens de introweek waren ontzettend spannend en eng. Al deze nieuwe mensen, nieuwe prikkels en nog-onbekende verhalen waren heftig. Al gauw daarna voelde ik me veilig en op mijn plek. Het was een nieuw thuis voor mij, waar we samen leefden in deze zogenoemde veilige bubbel. Waar ons werd geleerd dat alles wat we voelden er mocht zijn en dat we er nooit alleen voor zouden staan. Dat alleen wij ons eigen leven en verhaal kunnen en mogen sturen.
Breekjaar gaf mij vrijheid. Vrijheid om mezelf te mogen zijn, te mogen voelen en delen zonder dat daar een oordeel op wordt geplakt, te mogen groeien en zelf te mogen kiezen. Dankzij Breekjaar weet ik weer wat het is om voor mezelf te gaan staan en mezelf hoorbaar te maken. Om te leren in mezelf te gaan vertrouwen en nooit spijt te hebben van de wegen die ik insla. Elke keuze heeft consequenties en wat Breekjaar mij meegegeven heeft, is dat waar die keuze jou ook gaat brengen het altijd goed zal komen en dat je daar nooit aan moet twijfelen. Want waar een wil is, is een weg. Dit maakt het voor mij een stuk gemakkelijker om gewoon te doen waar ik me op dat moment goed bij voel en waar ik achtersta. Wat ik wil. Het heeft mij geleerd om bewust te zijn van de obstakels die ik moet trotseren en ze in kaart te brengen voordat ik ergens kom waar ik wil zijn, maar mij daardoor niet tegen te laten houden.
Ook heb ik leren loslaten. Geaccepteerd dat het verleden achter mij ligt en er al het positieve uitgehaald moet worden: Hoe het mij sterker en wijzer heeft gemaakt; Hoe het mij gebracht heeft waar ik nu sta en dat ik daar trots op mag zijn. Daarnaast heb ik los kunnen laten dat ik perfect moet zijn en iedereen tevreden moet houden, behalve mezelf. Ik maak mezelf eindelijk een prioriteit. Iets waar ik mijn hele leven plezier van zal hebben.
Breekjaar heeft mij een vriendengroep voor het leven gegeven en hiermee laten beseffen dat het ook anders kan dan hoe ik het al die jaren hiervoor heb ervaren in mijn omgevingen. Een tweede familie waarin iedereen zo verschillend is maar je hoe dan ook geaccepteerd wordt. Waar je alles in vertrouwen kunt delen en waar je gesteund wordt in elke stap die je zet en elke keuze die je maakt. Een groep waarin je goede en slechte dagen mag hebben, zonder dat daar een oordeel op zit. Een groep die mij geleerd heeft hoe fijn het is om warme knuffels te ontvangen en uit te delen, hoe fijn het is om elkaar in de ogen te kijken en ze écht te zien. Geleerd hebben we hoe je elkaar kunt waarderen en hoe je waarderingen moet ontvangen.
Op het einde van dit prachtjaar liep ik naar buiten als een tijger. Een vrouw! Iemand met een stem. Iemand die meer dan ooit tevoren van haarzelf houd en haar eigen waarde inziet. Iemand die haar karakter terug heeft gevonden en weet waar haar krachten liggen. Iemand die weer zin heeft om te leven! Om van elke dag een feest te maken en bewust voor zichzelf te kiezen. Iemand die kiest voor de zon in haar leven maar er ook oke mee is dat niet elke dag zonder wolken en regen voorbij gaan en weet dat ze ook daar haar weg in zal vinden en er weer sterker uit zal komen.
Wauw, Valerie. Een powervrouw met kwetsbaarheid als kracht. Zo mooi om haar proces mee te maken, van hoe ze binnenkwam tot hoe ze naar buiten liep. Nog in elkaar gekropen, schuchter aan het begin. Maar aan het einde met iedereen verbonden, open en zelfs de leiderschaprol pakkend waar nodig in de groep.
Ik heb enorm van haar genoten en met mij velen, ze zit in mn hart.
Rock on, Tijgerin!
Lees het hele verhaal van ..., moeder van Maartje
Lees het hele verhaal van Erno, vader van Janosch
Lees het hele ervaringsverhaal
Contact, verbinding, onder de waterlijn delen, oprecht zijn, ervaren, mogen zijn wie je bent….. Toen we in de coronatijd een online voorlichting over Breekjaar zagen voelde ik meteen JA. Dit is wat van belang is in de oppervlakkige, op de buitenkant gerichte maatschappij waarin wij leven en waarin wij onze kinderen zo goed mogelijk de weg mogen wijzen. Dit is wat Maartje nodig heeft: voelen en ervaren dat ze mag zijn wie ze is.
Ik heb haar zien struikelen en struggelen op de middelbare school. Zoekend naar verbinding, met anderen en vooral ook met zichzelf. Breekjaar heeft haar de ruimte gegeven om te ontdekken wie ze is, en dat ze helemaal o.k. is. Alles mag er zijn: glinstering, rafelranden, hoge latten, compassie, kritiek, verdriet, plezier en grenzen. Ik heb haar tijdens Breekjaar zien groeien naar zichzelf. Steeds meer inzicht en uitzicht. Onzeker, angst en piekeren hebben plaats gemaakt voor kracht, zelfvertrouwen en doorpakken.
De veilige ruimte die ik zelf heb ervaren op de ouderavonden, de oudergesprekken, het keuzemoment hebben een onvergetelijke indruk op mij gemaakt. Iedereen wordt gezien en gehoord. Door te delen en te spelen is er in no time ECHT contact, van mens tot mens en van hart tot hart. Steeds weer geraakt zijn in mijn kwetsbaarheid en die van anderen. Ik kan er nog veeeel meer over vertellen…
Mijn boodschap aan een ieder die het wil horen: Breekjaar helpt je te voelen wie je werkelijk bent, en zoals Wende Snijders het zo mooi zegt: Het is genoeg, ik ben meer dan goed genoeg. Een belangrijk geluid in een maatschappij waarin je vaak het gevoel krijgt dat het nooit goed genoeg is.
Een gelukkige en dankbare ouder van Maartje.
Breekjaar is echt een onvergetelijke ervaring geweest voor onze zoon.Ik had niet gedacht dat dit zo enorm veel impact zou hebben op hem. Al in de eerste paar weken zag je dat hij opbloeide. En na een jaar staat hij als een rots in de branding zo stevig in het leven. Het heeft hem ook enorm geholpen bij zijn studiekeuze.
Van “ik weet het niet” en “geen zin” naar “Ik heb drie studies die me leuk lijken en dít is de studie waar ik voor ga”! Deze investering in onze zoon was het echt dubbel en dwars waard! Hij weet welke studie hij wil en is enorm gegroeid als persoon. Hier zal hij zijn hele leven profijt van hebben!!!
Mijn zoon heeft een zware schooltijd gehad en is tegen veel onbegrip aangelopen door de jaren heen. Hij paste vaak niet in het steeds kleiner wordende pulletje dat onderwijs heet en werd daar erg onzeker van. Van open, zelfverzekerde, leergierige kleuter veranderde hij steeds meer in een onzekere, gesloten, boze puber.
Hij had zich maar één ochtend per week echt gezien en gewaardeerd gevoeld op school: in zijn verrijkingsklas. En bij kampen met ontwikkelingsgelijken.
Ik weet nog dat Anke tijdens het eerste gesprek tegen hem zei dat ze hem nog niet zo goed snapte. En dat ze ons uit wilde nodigen voor een tweede gesprek omdat ze zijn waarde herkende voor de groep en ze goed wilde weten wat hij nodig zou hebben om een succesvol Breekjaar te hebben.
Mijn zoon heeft een prima ‘bullshitradar’, maar hier ervoer hij alleen maar oprechtheid. In de auto naar huis zei hij: “Ik snap mezelf eigenlijk ook helemaal niet.”
Bij Breekjaar kwam hij voor het eerst van zijn leven op een plek waar je mag zijn wie je bent, met allerlei verschillende soorten jonge mensen. Waar je fouten mag maken en geaccepteerd wordt. Waar je niet uitgekotst wordt omdat je anders bent dan de rest, maar gevierd wordt. En waar je erachter komt dat je meer met een ander gemeen hebt dan je dacht.
Hij leerde zichzelf beter kennen en heeft na Breekjaar een aantal zeer bepalende keuzes gemaakt om uit het dal te klimmen waar hij voor die tijd in leek te gaan glijden.
