5 jaar na Breekjaar: Annemijn

Gepubliceerd op augustus 13, 2021 in Gepubliceerd in5 jaar na Breekjaar, Tussenjaar / Tagged ervaringen, gap year, kiezen, studeren, tussenjaar

Annemijn over haar Breekjaar en daarna

Nadat ik mijn vwo had afgerond, startte ik in 2015 met het jaarprogramma van Breekjaar in Utrecht. Na die zes jaar was ik wel een beetje klaar met school, en stond het me tegen om weer de schoolbanken in te gaan. Bovendien wist ik niet welke studie ik wilde gaan volgen. In die periode zat ik niet zo lekker in mijn vel door verschillende dingen die er in mijn leven speelden.

In mezelf gekeerd

Ik was niet meer met mezelf bezig, had veel boosheid en verdriet in me. Ik was naar binnen gekeerd en had het idee dat ik alles zelf kon oplossen, niemand hoefde te vertrouwen en dat ik niemand nodig had. In feite was ik juist mentaal kwetsbaar. Met de toekomst was ik niet bezig, ik leefde van dag tot dag. Mijn leven voelde in die periode meer als overleven dan leven.

Mijn decaan en mentor kwam met het idee om een dagje mee te gaan kijken bij het tussenjaar van Breekjaar. Op de Proefdag heerste een fijne, open sfeer en ik voelde me er welkom. Aan het einde van die dag heb ik besloten om deel te nemen aan het programma.

Zenuwachtig

De eerste momenten die ik echt meemaakte bij Breekjaar waren tijdens het introkamp. Ik was zenuwachtig omdat ik mijn weg moest vinden in een groep met compleet vreemden. Dat was wel even wennen en aftasten. Maar kort daarna voelde ik veel blije gevoelens doordat iedereen zo open was. Door die openheid en het delen, voelde ik me zo op mijn gemak dat ik me ook meer ging openstellen voor andere Breekers. Ik merkte dat je bij Breekjaar helemaal niet raar aangekeken wordt als je iets deelt met iemand.

‘’Puur past bij me’’

Tijdens het introkamp heb ik ook meteen één van de mooiste momenten meegemaakt van mijn Breekjaar. Ik ging sterren ging kijken met een Breeker die ik net twee dagen kende. Maar er waren meer bijzondere momenten, zoals het fijne gevoel dat ik ervaarde door de complimentenboog. De complimentenboog is een erehaag die wordt gevormd door alle Breekers. Iedereen loopt daar één voor één doorheen, en wordt vervolgens overladen met prachtige en oprechte complimentjes. Ook tijdens de levensloopwandeling op een ander kamp in het jaar, kreeg iedere Breeker een woord mee. Wat de opdracht precies was, weet ik niet meer. Maar wat ik me wel goed kan herinneren is dat ik een woord mee kreeg. Het woord was ‘puur’. Dat woord is me nog altijd bijgebleven en ik denk er nog vaak aan terug. Puur past bij me.

De grootste les die ik leerde

Naast mooie momenten heb ik ook veel geleerd tijdens het jaarprogramma. Eén van mijn grootste lessen die ik heb geleerd was tijdens één van de coachingsgesprekken. Tijdens dat gesprek legde mijn coach me uit dat je een keuze hebt in hoe je je voelt en dat je anders naar situaties kunt kijken. Dit betekent dat je het heft in eigen hand kunt nemen. Voorheen wilde ik alles zelf uitvogelen en niemand om hulp vragen. Ik heb juist geleerd dat het niet erg is om een ander om hulp te vragen.

Het omslagpunt kwam tijdens de reisperiode

Tijdens de reisperiode kiezen Breekers één of meerde plekken uit op de wereld waar je die periode naartoe gaat. Dat kan in het buitenland, maar ook in Nederland zijn. In die periode ging ik naar Bali. Ik voelde me anders, merkte dat ik mentaal enorm was gegroeid. Mijn plan was om zeven weken te blijven, maar na drie weken heb ik een omslagpunt bereikt. Ik merkte namelijk dat ik niet letterlijk naar de andere kant van de wereld hoef te vliegen om te ontsnappen aan mijn woede en verdriet. Ik ben naar huis gevlogen en ik wist het zeker, ik wilde gaan studeren.

Mijn woede en verdriet was weg

Ik keek met een positievere blik naar de toekomst en ik kon weer verder kijken dan één dag. Na het afronden van Breekjaar was mijn woede en verdriet weg. Ik voelde het nut niet meer van boos blijven op het verleden, omdat ik het verleden toch niet kan veranderen.

Als ik geen Breekjaar had gevolgd, zou ik nu niet op de plek zijn waar ik nu ben. Dan zou ik waarschijnlijk een jaartje hebben gewerkt en een studie hebben gekozen bij mij in de buurt, omdat ik niet durfde te kiezen. Mijn Breekjaar heeft me geleerd dat ik er mag zijn en dat ik een prettig en leuk persoon ben. Ook heb ik geleerd dat ik andere mensen om hulp kan vragen als ik dat nodig heb. Daardoor zijn relaties met vrienden en familie positief veranderd. Ik sta zelfs zo sterk in mijn schoenen dat ik makkelijk een praatje durf te maken met een vreemde.

“Ik was een klein meisje dat een knuffel nodig had”

Als ik terugkijk op de persoon die ik toen was, dan zou ik zeggen dat ik toen een heel klein meisje was, dat een knuffel nodig had. Een meisje dat zich het leed van de wereld te erg aantrok en dat nog veel te leren had. Tegen dat meisje van toen zou ik zeggen: je hebt al die boosheid en dat verdriet niet nodig. Heb vertrouwen in wat er komen gaat. Het is oké om te voelen wat je voelt en slechte dagen te hebben, maar blijf daar niet in hangen.

Studeren

Na Breekjaar ben ik verhuisd naar Wageningen om daar de bachelor Internationale Ontwikkelingsstudies te gaan volgen. In die stad heb ik een eigen leven opgebouwd. Ik heb vrienden om me heen, ik speel lacrosse. Op dit moment volg ik een onderzoeksmaster Societal Resilience op de Vrije Universiteit en woon met een studiegenootje in Amsterdam.

Zin in de komende vijf jaar

Ik heb zin in de komende vijf jaar. Ik zie een toekomst voor me waarin ik blijf leren over mezelf. Ik ben dan hopelijk afgestudeerd en heb een baan die bij me past. Waarschijnlijk werk ik voor de overheid en heb ik ervaren dat ik daar lekker mijn eigen ding kan doen. Ik wil heel graag een traineeship gaan volgen in data science, en hoop zo op die manier werk te vinden. Tenslotte hoop ik in een fijn huisje te wonen ergens in de natuur, het liefst in een dorp.